Gaasperplas te druk? ‘Het is hier veel rustiger dan het Twiske’

De brandende zon staat hoog aan de hemel. Bij het strandje aan de zuidelijke oever van de Gaasperplas heeft een groep van zo’n vijftien Turkse vrouwen zich neergevlijd in de schaduw van een boom. Bakjes met eten gaan rond.

Iets verderop kiezen twee jongens voor het open gras waar ze, besmeerd met zonnebrandcrème, plaatsnemen op hun net te kleine handdoekjes. “Misschien moeten we ze tegen elkaar leggen,” stelt een van hen voor. “Dan heb ik nog minder ruimte,” bijt zijn vriend hem toe.

Vlak bij hen, iets verder van het water, maakt een familie het zich gemakkelijk op meegebrachte zitzakken en uitklapstoeltjes. Uit een van de stevige boodschappentassen komt een kleine speaker tevoorschijn. De muziek wordt op een gemoedelijk volume afgespeeld. 

Er gebeurt van alles bij de Gaasperplas, maar echt druk is het niet. Toch is het natuurgebied volgens de provincie Noord-Holland een van de recreatiegebieden rond Amsterdam die onder druk staan. De kunstmatig aangelegde plas staat in de top drie van recreatiegebieden met het grootste aantal bezoekers per hectare. Als je zo rondloopt door het groen zou je het bijna niet geloven.

Volgens Roshano (25) is de Gaasperplas zelfs té rustig. Hij gaat veel liever naar het Vondelpark. Hoe drukker, hoe gezelliger, is zijn motto. Maar voor een familiefeest laat hij zich van zijn beste kant zien en helpt hij met de voorbereidingen en het opzetten van een gigantische parasol. Of hij later ook een duik neemt? Geen kans. “Het water is vies,” zegt hij stellig. “Ik weet niet wat erin zit.” Een paar meter verder roetsjt een jongen al kakelend van de glijbaan het water in.

Fanny en haar familie komen uit Zaandam. Hoewel Het Twiske dichterbij is, heeft de Gaasperplas hun voorkeur. “Het is rustiger dan in Het Twiske,” zegt ze. “Hier is ook meer sfeer, meer diversiteit. Daar is geen strand en nooit plek om te parkeren.” Ze grijnst. “Hier kun je gewoon gratis staan.” Die parkeerplaats waar Fanny het over heeft is bij lange na niet vol. Ze herkent het probleem van overbelasting dan ook niet. 

Voor Kelly (42) is de Gaasperplas haar achtertuin. Ze woont sinds twee jaar in Zuidoost en is op pad met goede vriendin Chantal (43) en hun kinderen. Dat het gebied te druk is, kan ze niet geloven. “Is dat zo?” Volgens Kelly is het vandaag zoals altijd: mensen en gezelligheid, maar genoeg ruimte en rust voor iedereen. “Je zit niet op elkaars lip. En het is netjes. De gemeente maakt hier heel veel schoon. Soms denk ik:  alweer?” Deze zaterdagmiddag klopt dat. Nergens ligt troep en de vuilnisbakken zien eruit alsof ze net geleegd zijn.

Terwijl de vriendinnen ontspannen in de zon is het driejarige dochtertje van Chantal vooral in de ban van de ballenbak van Ballorig. De binnenspeeltuin grenst aan het strand. Ook de tieners van Kelly zijn actief bezig. Ze komen net met hun supboards het water uitgelopen. Want dat kan natuurlijk ook gewoon bij de Gaasperplas, suppen. “En wandelen, hardlopen, skeeleren,” somt Kelly op. “Er is hier echt van alles te doen en er is ruimte voor.”

Pedro (46) en Charles (39) wonen in De Pijp, vlak bij het Sarphatipark. Maar dat park wordt gerenoveerd, waardoor een deel niet toegankelijk is. Bovendien is het daar op warme dagen écht druk. Ze besloten daarom de fiets te pakken om de Gaasperplas te ontdekken. Ze hebben nog niet het hele natuurgebied doorkruist, maar vonden een pauze aan het strand wel een goed idee. Even afkoelen en pootjebaden.

Het bevalt ze wel, zo aan het water dat volgens Pedro niet zo koud is – “I dipped a toe in.” Charles gelooft er niks van. “Er zijn wel veel kinderen,” vindt hij, “maar het is niet druk.” Dat er een indoorspeeltuin is, wist hij niet.

Ook Anglaya (24) moet toegeven dat er veel kinderen en gezinnen zijn, maar dat stoort haar niet. Ze houdt wel van een beetje reuring. Ze komt oorspronkelijk uit Uithoorn, maar kent de Gaasperplas goed. “Vroeger reden we met de hele familie in de zomer hierheen.”

Sinds twee weken woont ze in Gein. Ze is dan ook van plan hier de komende zomer veel tijd door te brengen. “En mocht het een keer wel druk worden, dan kan ik altijd nog achter de steiger langs. Daar is het water dieper, dus zijn er minder kinderen. En meer rust. Maar voor nu lig ik hier prima.”

Waar het gras overgaat in dichte begroeiing waan je je in een andere wereld. Het geluid van spelende kinderen vervaagt en wat overblijft is het zoemen van insecten, zingende vogels en het kraken van de takjes op het zandpad. Hier en daar een wandelaar, een scooter die voorbij zoemt op het nabijgelegen fietspad, maar druk is het niet.

“Dat is het mooie van de Gaasperplas,” zegt Yve (35). “De rust en de schoonheid van de natuur. Ik weet dat de Gaasperplas deels manmade is, maar de natuur gaat zijn eigen gang. Dingen groeien hoe ze moeten groeien. Dat is de schoonheid in de chaos.” De filmmaker wandelt graag langs de Gaasperplas. “Wandelen is mentaal en fysiek goed voor je. De laatste paar jaar ben ik het steeds meer gaan doen. Zeker met corona toen we noodgedwongen geen sociale uitstapjes hadden. Ik kan hier vrede en rust bewaren in mijn ziel.”

Bij de Gaasperzoom, waar ook wilde koeien grazen – “ze hebben geen vlekken, het zijn van die Franse koeachtigen” – parkeert hij soms zijn auto, dicht bij de pier. “Dan werk ik daar vanuit mijn auto.” Het enige wat hij soms vervelend vindt, zijn de vliegtuigen. “Maar gelukkig wordt dat minder met Schiphol deze zomer,” grapt hij. Terwijl er een vliegtuig laag overvliegt, klinkt in de verte de sonore roep van een koekoek. Langs het zandpad vervolgt Yve zijn weg. Eén bocht en hij is weer opgeslokt door de natuur.